Yüz yaşını qeyd edir
Vaxt var idi birdən yüzəcən saya bilmirdi heç;
Rəqəmləri tanımırdı,
Birin arxasına sıfırlar qoya bilmirdi heç –
İndi gör nə qədər sıfır daldа qalıb...
Üzündə yüz illik qırış,
Gözlərində yüz ilin göz yaşı var –
Ad günündə eşitdiyi arzuları
Ondan qabaq Göy eşidib –
Adının yüz yaşı var,
Təvəllüdün unudan qadının yüz yaşı var...
Evin bir tərəfində doğmaların şəkilləri,
Bir tərəfində tənhalıq asılıb –
Şəklin tənhalığı...
Bu qadın dərd qadındı,
Bəlkə də, onun haqqında yazılıb:
“Yüz ilin tənhalığı...”
***
Allahım, həyatıma
təkrar baxmaq istəyirəm –
Barmağınla dala çək,
Kadrlar başa dönsün...
Ayrılıq da cüt olsun –
Sevənlər qoşa getsin,
Gedənlər qoşa dönsün...
Mənə yüz yaş arzulayan,
Görüm dilindən çıxıb
ətəyindən yapışsın –
Tanrı qəbul etməsin,
Duam qarğışa dönsün...
Deyirlər, cahan düzəlir:
İnsan ömrü olacaq
Daş dövründəki kimi –
İnanan daşa dönsün...
Tələsən geclik
Mən elə bir adamam –
əgər dünya dağılsa,
Hamıdan tez bilərəm,
hamıdan gec tərpənərəm...
Mən elə bir adamam –
ölüm mələyi gəlsə,
Hamıdan tez qarşılayaram,
hamıdan gec gizlənərəm...
Mən elə bir adamam –
cavab tapsam suala,
Hamıdan tez susaram,
hamıdan gec dillənərəm...
Mən elə bir adamam –
keçmədiyim dərsləri
Hamıdan tez oxuyaram,
hamıdan gec öyrənərəm...
Gəlmişəm
Nəfsimi boğmamış
boğulmuşam mən,
Dərd məni yormamış
yorulmuşam mən.
Fələk doğulmamış
doğulmuşam mən -
Ondan əvvəl saya-saya gəlmişəm...
Yer qatında
işıq saçan adamam,
Mən Günəşə
süfrə açan adamam -
Qışın soyuğundan
qaçan adamam,
Allah-Allah deyib yaya gəlmişəm...
Dünya daralmayıb,
yenə genişdi,
Həmin görkəm,
həmin o görünüşdü -
Çox tanış gəlir,
hə, yadıma düşdü,
Bir dəfə də doqquz aya gəlmişəm...
Olmasın müharibələr
Şəhidlər xiyabanında
havaya yaylım atəşi
açılmasın...
Analar diz döyə-döyə
cansız oğullar gətirən
cənazənin qabağına
dizi üstə yıxılmasın...
Atalar ah çəkə-çəkə
Vətən sağ olsun deyərək
üçrəngli, aylı-ulduzlu
bayraqlara sarılmasın...
Kitablara, heykəllərə,
bulaqlara, şəkillərə
“Filankəs filan tarixdə
filan şəhərin uğrunda
Şəhid olub” yazılmasın...
Olmasın müharibələr:
Göyərçinin qanadları
qırılmasın...
Anam bilmir
Uşaq vaxtı anam mənə
yemək yedizdirəndə
üstümə dağıdardım,
anam əsəbləşərdi...
İndi öz əllərimlə qəm yeyirəm,
yerə-göyə dağıdıram...
Anam bilmir!
Səkkiz martda
əlimdə gül
“Ana” şeiri oxuyardım...
İndi ona oxuduğum şeirləri
mən yazıram...
Anam bilmir!
Evə gec çıxardım, darıxdığından
qucaqlayıb qoxlayardı:
İndi üstümdən siqaret iyi gəlir...
Anam bilmir!
Yalan nəsə deyəndə mən
Allaha and içməyimi istəyərdi...
İndi anamın canına and içirəm...
Anam bilmir!
Elvin İntiqamoğlu
