Türkopollar: yunan dilində “tουρκόπουλοι” sözündən götürülüb və “türk oğulları” anlamı verir. Türkopolların çoxu xristianlaşmış səlcuqlar və ya süryani pravoslav xristian türklər idilər. Əksəriyyəti xristian inancını qoruyub saxlasalar da, bəziləri islamı qəbul etmişlər, bəziləri qarışıq - yunan-türk ailələrindən idilər.
Türkopollar Səlib yürüşləri zamanı Şərqi Aralıq dənizinin xristian dövlətləri tərəfində muzdlu oxatanlar idi. Maraqlıdır ki, türkopollar müsəlmanlar tərəfindən dönük hesab olunurdular və buna görə də müsəlmanlar tərəfindən əsir götürüldükləri zaman dərhal öldürülürdülər. Məmlüklər türkopolları satqın hesab edir və onlara aman vermirdilər.
Romalılar da Anadolu türkləri və türkmənlər arasında müharibələrə türkopolları cəlb edirdilər. Türkopollar öz dövrlərinin bəxt əsgərləri idilər, onlar üçün işəgötürənin dini mənsubiyyəti heç bir məna kəsb etmirdi. Müasir mənbələr onları yüngül silahlı döyüşçülər kimi təsvir edir. Adətən turkopollar ikinci sırada qalır və ordunun əsas zərbə qüvvəsini təşkil edən cəngavərlərin hərəkətlərini dəstəkləyirdilər.
Bizans ordusunda xidmət edən turkopollarla ilk qarşılaşma Birinci Səlib yürüşü zamanı baş verdi:
- bu döyüşçülərin cəngavərlərdən daha sürətli atları və daha yüngül silahları var idi;
- mobil müsəlman döyüşçüləri ilə döyüşmək üçün yay və qılıncla silahlanmışdılar;
- türkopollar yüngül süvari kimi xidmət edirdilər;
- döyüşçülər, kəşfiyyatçılar, atlı oxatanlar idilər.
Bəzən onları mason lojalarının əsgərləri kimi də istifadə edirdilər. Bəziləri hətta oranın üzvü olmuşdular. Lakin onlar müxtəlif məhdudiyyətlərə, o cümlədən digər əsgərlərdən ayrı masalarda yemək yemək hüquqlarına malik deyildilər.
Tampliyerlər onlardan ordenin muzdlu süvarilərinin komandirləri kimi istifadə edirdilər. Akko mühasirəsindən sağ çıxan türkopollar Qüdsdən gələn hərbi əmrlərə əməl etdilər. Tampliyerlərlə birlikdə Kiprdə, Rodos və Malta adalarında məskunlaşmışdılar.
