Kulis.az Baba Vəziroğlunun tərcüməsində Leyla Əliyevanın "Sevgiyə inan" şeirini təqdim edir.
Axi bizə nə oldu – kimlər aldatdı bizi?
Unutduq xoşbəxtliyə, sevgiyə inanmağı.
Qəlbimizi gizləyib, yumub gözlərimizi –
Necə öyrənə bildik eşqimizi danmağı?!
Ayırıb insanları, böldülər neçə yerə,
Sındırdılar bizləri, parça-parça etdilər.
Bu fani dünya qaldı riyakar-hərislərə,
Həqiqət axtaranlar, görən, hara getdilər?!
“Həqiqətdən utanın, yalan qoy ayaq açsın!” –
Kimlər söylədi bizə – saxta qürur yaxşıdı.
Uyun boş xəyallara, qoy başınız qarışsın,
Bilməyin sevgidədir elə dünyanın padı.
Ürəyimiz istəklər, arzular məzarlığı,
Hara getdi o məsum uşaqlıq xəyalları?
Daha titrətmir bizi sübh çağı, qürub çağı,
Gözümüzə tor salıb gidi dünyanın varı.
Dayan, nəfəsini dər, bir ayaq saxla, dayan,
Son gedirsən – görmürsən, ölüm arxanca qaçır.
Boylan, göy üzünə bax, bəlkə, yatmısan, oyan –
Son canlısan, dirisən – sevgi sənə yaraşır.
Hərdən Tanrıylə danış, o anı da dayandır,
Qəm-qüssəyə, şübhəyə günlər nə qədər gedir.
Özünü həqiqətə, məhəbbətə inandır –
Sevgi yoxsa ürəkdə, ömrümüz hədər gedir.
